Maj 2015

W maju we wspomaganiu rozwoju umysłowego skupiamy się na werbalnym i pozawerbalnym opisywaniu rzeczywistości jako sposobu poznawania i rozumienia otaczającego świata.

Propozycje zabaw i sytuacji wyzwalających u dzieci chęć swobodnego wypowiadania się na różne sposoby:

1. Przygody zwierzaków. Dorosły opowiada jakieś wymyślone, proste opowiadanie o zwierzątku, a dziecko wciela się w rolę i pokazuje, jak zwierzątko się zachowuje i co przeżywa. Żeby dziecko chciało wyobrazić sobie zwierzątko, opowiadanie musi mieć następujące cechy:

- bohater musi być dziecku znany

- przygody powinny być dramatyczne, ale ze szczęśliwym zakończeniem

- pierwsze opowiadania muszą być króciutkie, trzeba je stopniowo wydłużać, ale bez przesady.

2. Zabawa w teatrzyk. Dorosły bierze dwa pluszaki i odgrywa przy ich użyciu krótką scenkę - rozmowę np. zaproszenie na spacer i wspólne wyjście z domu. Dziecko przygląda się, a następnie próbuje ją naśladować; potem nieco ją zmodyfikuje i wzbogaci, a na koniec stworzy swój własny teatrzyk, w którym wyrazi własne przemyślenia i wyobrażenia.

3. Rysowane zagadki. Dorosły rozbudza dziecięcą ciekawość rysując charakterystyczny dla danego obiektu kształt i pyta Już wiesz co to jest? Gdy nie odgadło, dodaje dalsze szczegóły aż do czasu, kiedy dziecko zgadnie.

4. Pląsy przy muzyce. Dorosły nastawia rytmiczną i melodyjną muzykę, sam zaczyna tańczyć i zaprasza dziecko. Ważne, aby pokazać dziecku, że słuchanie muzyki i pląsanie w jej rytmie, sprawia przyjemność.Jest to okazja do wzbogacenia sfery emocjonalnej dziecka. Wystarczy kilka zajęć, aby rozbudzić naturalną skłonność do wyrażania tańcem swoich przeżyć.

Ciekawymi formami zabaw z dziećmi są także: puszczanie zajączków przy pomocy lusterka; cienie na ścianie  tworzone wspólnie; malowanie palcami przy użyciu farb czy puszczanie baniek mydlanych. Należy pamiętać, że aby dziecko polubiło jakąś czynność, musi wielokrotnie ją powtórzyć. Dopiero po nabraniu wprawy będzie mogło samodzielnie stosować ten sposób wypowiadania się. Ponadto dziecko musi być przekonane, że dana czynność jest ważna i podziwiana przez ważne osoby, co nadaje większy sens.

 Treści zawarte w tym poście, są zaczerpnięte z książki E. Gruszczyk-Kolczyńskiej i E. Zielińskiej pt. "Wspomaganie rozwoju umysłowego trzylatków i dzieci starszych wolniej rozwijających się" ss. 201-212.